Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το μακρινό 1991

Ψάχνοντας παλιές εργασίες βρήκα κάτι από τη σχολή Γραφιστικής, τμήμα Β3 του 1991.

Είχα αφήσει τότε ένα ελεύθερο σχέδιο αδούλευτο. Προφανώς είχα ξεπετάξει στα γρήγορα την εργασία ποιος ξέρει γιατί. Εγώ ξέρω αλλά δεν σας λέω, παντρεμένος άνθρωπος.
 Συνήθως ήμουν τακτικός με τις εργασίες γιατί αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα. Και τώρα το αγαπώ αλλά δεν το κάνω τακτικά. Τουλάχιστον όχι επαγγελματικά.

 Πρόκειται για ελεύθερο σχέδιο με μολύβι και θέμα ένα μικρό καβαλέτο ζωγραφικής.
Λοιπόν μετά από σχεδόν 30 χρόνια, αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το καβαλετάκι.

Εν το μεταξύ σκέφτομαι πως δεν έχω και πολλά περιθώρια να αφήνω τώρα στα 47 μου μισο-τελειωμένες ζωγραφιές γιατί 30 χρόνια  αργότερα δηλαδή στα 77 παίζει πολύ το κορονοϊο-σενάριο αντί να φτιάχνω ξεχασμένα σχέδια, να βλέπω αγιογραφίες ακούνητος και αμίλητος σε οριζόντια θέση καθώς και τα λιβανιστήρια από περίεργη οπτική γωνία. 

Και επειδή η ζωή έχει δύο πόρτες όπως μας έμαθε το  σχολειό και ο Καζαντζίδης, ίσως τότε, το μακρινό 2050 να κάνω μαθήματα  αγιογραφίας απευθείας στην πηγή σε περίπτωση που μου κληρώσει παράδεισος (χλωμό) ή διαβολογραφίας αν παίξει κόλαση (πιθανό).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Για τον χορό (παραδοσιακό)

Καραντίνα νο1 Τον Μάρτη του 2020 ξέσπασε η γνωστή πανδημία και μεταξύ άλλων έπρεπε να σταματήσουμε και τον χορό λόγω καραντίνας. Αναφέρομαι στα μαθήματα παραδοσιακών χορών που παρακολουθώ στο αγαπημένο Χοροστάσι Γλυφάδας. Από την μία πλευρά προέκυψε περισσότερος ελεύθερος χρόνος, όμως μου έλειψε πολύ η επαφή με τους φίλους συν-χορευτές, τον δάσκαλο και την δασκάλα, τις μουσικές,  τα τραγούδια και φυσικά τους χορούς απ' όλη την Ελλάδα. Προσπάθησα να γεμίσω το κενό, μάταια φυσικά αφού ο χορός δεν αντικαθίσταται με τίποτα παρά μόνο με... χορό.  Όταν έφτιαχνα αυτά τα δύο σχέδια, άκουγα τις αντίστοιχες παραδοσιακές μελωδίες και ο νους ταξίδεψε στις πρόβες και στα μαθήματα, στις ώρες της παράστασης και κάπως γλύκανε κι η ψυχή. Βοήθησε λίγο και το τσιπουράκι, πάντα με μέτρο. Προέκυψαν δύο σχέδια με ξυλομπογιές σε διάσταση 35Χ50 cm, από φωτογραφίες που βρήκα στο διαδίκτυο της παράστασης του Χοροστασίου, "Αντικριστά και Αμολυτά οι αναμνήσεις ενός περιηγητή" που έγινε στις 22-23/9/

Υπό κατασκευή

Ένα κακέκτυπο σε μπλέ χοντρό χαρτόνι, τυπωμένο με χρυσό χρώμα μου τράβηξε την προσοχή ως φόντο. Mια μικρή και λιτή σύνθεση από κάτι πεταμένες σελίδες. Ήταν ένα κομμάτι τυπωμένο που απεικονίζει την μεταλλική πόρτα από κάποιο καταφύγιο. Τώρα είναι κάτι άλλο ή καλύτερα θα γίνει κάτι άλλο... Χρώματα, αρώματα και ένα νέο ξεκίνημα. Ο  καπετάν Αντώνης που ερωτεύτηκε μέχρι τρέλας το Κατινάκι... Το Χοροστάσι στο χοροστάσι του θεάτρου Δ. Στράτου. Λεπτομέρειες από μια πόρτα στο νησί.

Βλέπω τον πόλεμο στα μάτια σου

Tις τελευταίες μέρες ζούμε γεγονότα που κανείς δεν περίμενε. Στην Ευρώπη του 2022 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η Ρωσία επιτέθηκε στο κράτος της Ουκρανίας με βίαιο τρόπο και ακολούθησαν σκηνές βίας και παραλογισμού. Ως συνήθως ο απλός καθημερινός κόσμος, οι απλοί πολίτες πληρώνουν το τίμημα και από τις δύο εμπλεκόμενες  πλευρές. Οι μεν γιατί βλέπουν την πατρίδα τους να καταστρέφεται και οι δε γιατί έλαβαν την εντολή να επιτεθούν σε μια γειτονική χώρα. Και στις δύο παρατάξεις το αίμα ρέει άφθονο, οι σκοτωμοί δεν έχουν τέλος, χάνονται άδικα ανθρώπινες ψυχές για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά παιχνίδια των "μεγάλων" που κυβερνούν τον πλανήτη γη. Έφτιαξα ένα σχέδιο διαστάσεων 70Χ100 με κάρβουνο για να τιμήσω τον Ουκρανικό λαό που αμύνεται σθεναρά απέναντι σε μια υπερδύναμη. Απεικονίζει έναν μεσόκοπο προς ηλικιωμένο άνδρα που στα μάτια του καθρεπτίζεται η φρίκη του πολέμου. Το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι κοντά στον λαό της Ουκρανίας που υποφέρει. Εύχομαι σύντο