Φως και πέτρα, το γαλάζιο του ουρανού και το βαθύ μπλε της θάλασσας, βουνά και φαράγγια και πάνω απ' όλα οι άνθρωποι. Έχω μια αδυναμία στους ηλικιωμένους, έχουν τόσα να πουν, έχουν τόσα να δώσουν και δεν ζητούν τίποτα πέρα από τη συντροφιά. Αγαπώ τους Έλληνες "παλαιάς κοπής" και όταν πετύχω κάποιον ράβω το στόμα μου, κλείνω το κινητό και "στήνω" αυτί.
Ένα κακέκτυπο σε μπλέ χοντρό χαρτόνι, τυπωμένο με χρυσό χρώμα μου τράβηξε την προσοχή ως φόντο. Mια μικρή και λιτή σύνθεση από κάτι πεταμένες σελίδες. Ήταν ένα κομμάτι τυπωμένο που απεικονίζει την μεταλλική πόρτα από κάποιο καταφύγιο. Τώρα είναι κάτι άλλο ή καλύτερα θα γίνει κάτι άλλο... Χρώματα, αρώματα και ένα νέο ξεκίνημα. Ο καπετάν Αντώνης που ερωτεύτηκε μέχρι τρέλας το Κατινάκι... Το Χοροστάσι στο χοροστάσι του θεάτρου Δ. Στράτου. Λεπτομέρειες από μια πόρτα στο νησί.
Καταπληκτικο, πρωτοτυπο, φρεσκο
ΑπάντησηΔιαγραφή