Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το γλαστράκι της θείας Νίκης

 

Κολάζ διαστάσεων 50Χ70 cm από πεταμένα περιοδικά μαγειρικής και κακέκτυπα τυπογραφείου.




Το "άνθος" είναι φτιαγμένο από μια τυπωμένη φωτογραφία ενός εκλεκτού εδέσματος σε λαδόκολλα και ένα τυπωμένο σε διχρωμία μοτίβο από πίνακα ζωγραφικής, αφιερωμένο στην επανάσταση του 1821 που απεικονίζει την Ελευθερία.







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Υπό κατασκευή

Ένα κακέκτυπο σε μπλέ χοντρό χαρτόνι, τυπωμένο με χρυσό χρώμα μου τράβηξε την προσοχή ως φόντο. Mια μικρή και λιτή σύνθεση από κάτι πεταμένες σελίδες. Ήταν ένα κομμάτι τυπωμένο που απεικονίζει την μεταλλική πόρτα από κάποιο καταφύγιο. Τώρα είναι κάτι άλλο ή καλύτερα θα γίνει κάτι άλλο... Χρώματα, αρώματα και ένα νέο ξεκίνημα. Ο  καπετάν Αντώνης που ερωτεύτηκε μέχρι τρέλας το Κατινάκι... Το Χοροστάσι στο χοροστάσι του θεάτρου Δ. Στράτου. Λεπτομέρειες από μια πόρτα στο νησί.

Βλέπω τον πόλεμο στα μάτια σου

Tις τελευταίες μέρες ζούμε γεγονότα που κανείς δεν περίμενε. Στην Ευρώπη του 2022 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η Ρωσία επιτέθηκε στο κράτος της Ουκρανίας με βίαιο τρόπο και ακολούθησαν σκηνές βίας και παραλογισμού. Ως συνήθως ο απλός καθημερινός κόσμος, οι απλοί πολίτες πληρώνουν το τίμημα και από τις δύο εμπλεκόμενες  πλευρές. Οι μεν γιατί βλέπουν την πατρίδα τους να καταστρέφεται και οι δε γιατί έλαβαν την εντολή να επιτεθούν σε μια γειτονική χώρα. Και στις δύο παρατάξεις το αίμα ρέει άφθονο, οι σκοτωμοί δεν έχουν τέλος, χάνονται άδικα ανθρώπινες ψυχές για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά παιχνίδια των "μεγάλων" που κυβερνούν τον πλανήτη γη. Έφτιαξα ένα σχέδιο διαστάσεων 70Χ100 με κάρβουνο για να τιμήσω τον Ουκρανικό λαό που αμύνεται σθεναρά απέναντι σε μια υπερδύναμη. Απεικονίζει έναν μεσόκοπο προς ηλικιωμένο άνδρα που στα μάτια του καθρεπτίζεται η φρίκη του πολέμου. Το μυαλό μου και η καρδιά μου είναι κοντά στον λαό της Ουκρανίας που υποφέρει. Εύχομαι σύντο

Για τον χορό (παραδοσιακό)

Καραντίνα νο1 Τον Μάρτη του 2020 ξέσπασε η γνωστή πανδημία και μεταξύ άλλων έπρεπε να σταματήσουμε και τον χορό λόγω καραντίνας. Αναφέρομαι στα μαθήματα παραδοσιακών χορών που παρακολουθώ στο αγαπημένο Χοροστάσι Γλυφάδας. Από την μία πλευρά προέκυψε περισσότερος ελεύθερος χρόνος, όμως μου έλειψε πολύ η επαφή με τους φίλους συν-χορευτές, τον δάσκαλο και την δασκάλα, τις μουσικές,  τα τραγούδια και φυσικά τους χορούς απ' όλη την Ελλάδα. Προσπάθησα να γεμίσω το κενό, μάταια φυσικά αφού ο χορός δεν αντικαθίσταται με τίποτα παρά μόνο με... χορό.  Όταν έφτιαχνα αυτά τα δύο σχέδια, άκουγα τις αντίστοιχες παραδοσιακές μελωδίες και ο νους ταξίδεψε στις πρόβες και στα μαθήματα, στις ώρες της παράστασης και κάπως γλύκανε κι η ψυχή. Βοήθησε λίγο και το τσιπουράκι, πάντα με μέτρο. Προέκυψαν δύο σχέδια με ξυλομπογιές σε διάσταση 35Χ50 cm, από φωτογραφίες που βρήκα στο διαδίκτυο της παράστασης του Χοροστασίου, "Αντικριστά και Αμολυτά οι αναμνήσεις ενός περιηγητή" που έγινε στις 22-23/9/