Aκουσα πρόσφατα κάτι disco κομμάτια και θυμήθηκα εκείνες τις βραδιές στα σκαλιά με τις βυσσινί μοκέτες που οδηγούσαν στον κάτω κόσμο, όπως πολύ ωραία περιγράφει ο Ισίδωρος Ζουργός τις χειμερινές ντισκοτέκ του 80, στο βιβλίο του "Ανεμώλια".
Ο δικός μου "κάτω κόσμος" υπήρξε στην Γλυφάδα, στην ντισκοτέκ Εσπερίδες.
Πάντα στην παρέα υπήρχαν και οι απαραίτητες μεγάλες ξαδέλφες που τις θέλαμε για δύο λόγους στις μαθητικές χοροεσπερίδες.
Ο πρώτος ήταν πως χωρίς αυτές δεν μας άφηναν εύκολα οι γονείς μας να κάτσουμε ως αργά και δεύτερον "κάναμε το κομμάτι μας" στις συμμαθήτριες που τέλος πάντων υπήρχε ένα κάποιο ενδιαφέρον.
Στην πραγματικότητα οι ξαδέλφες έρχονταν μαζί μας για ξεκάρφωμα, αφού είχαν τα αγόρια τους σε άλλη παρέα. Και εκείνοι με τις ξαδέρφες τους ήταν φυσικά.
Την μόδα της εποχής καλύτερα να την ξεχάσουμε. Πιο άθλια μόδα δεν νομίζω να υπήρχε ή να υπάρξει ποτέ. Τα κουρέματα δε και κυρίως τα γυναικεία ήταν υπερπαραγωγές, αντιγραφή των διασήμων "περμανάντ" αστέρων της "Δυναστείας" και άλλων σειρών. Τα αντρικά σακάκια είχαν βάτες, τα παντελόνια πιέτες, τα πουλόβερ ήταν τεράστια, άστα να πάνε.
Και όταν ξεκινούσε το "πρόγραμμα" με καπνούς και φώτα πανηγυρικά, έπρεπε να χορέψεις αν ήθελες να πλησιάσεις το κορίτσι που σου άρεσε. Και έτσι κάτω από τις ντισκομπάλες και λουσμένοι σε πολύχρωμα φώτα προσπαθούσαμε να φλερτάρουμε, χορεύοντας χωρίς να ξέρουμε, απλά κάναμε ότι έκανε ο αλλος και μιλώντας δυνατά μπας και ακούσουμε ο ένας τον άλλον, και με τις δημοφιλείς ατάκες τις εποχής, δηλαδή τη βρίσκω, με κούφανε, ωραία φάση. Ωραία φάση πραγματικά, της ελεγες...
-πώς σε λένε?
-πίνω φρουιτ παντς
-σου αρέσει αυτό το κομμάτι
-τιιιιι?
-το κομμάτι σου αρέσει;
-και σου έγνεφε ένα ναι χωρίς να έχει καταλάβει...
Κάποια στιγμή τα φώτα χαμήλωναν και άρχιζαν οι μπαλάντες. Εκεί ήθελε προσοχή να προλάβεις να χορέψεις με αυτή που σε ενδιέφερε αλλά συνήθως χόρευες με την ξαδέλφη ή με την κολλητή "προξενήτρα" γιατί είχε πολύ κόσμο και έπεφτε κουτσομπολιό...
-για κοίτα δικέ μου ο Κόρδας με ποια κάνει φάση.
-μη μου τη σπας τώρα, αφού ξέρεις πως μου αρέσει η...
Μόνο αν και το κορίτσι ήθελε πραγματικά χορεύαμε "το μπλουζ" και μετά το αλληλο-τάτς φλερτ υπο το " Τοταλ εκλιπς οφ δε χαρτ" γινόταν το φτιάξιμο, τα φτιαξαμε, τα έχουμε ή έπεφτε χυλόπιτα.
Και προς το τέλος οι dj έβαζαν αυστηρά μόνο 2 κομμάτια για τους ροκάδες, το "Άι λοβ ροκ ν ρολ" και το "Σουντ άι στέι ή Σουντ άι γκο".
Αυτά τα ωραία θυμήθηκα και έφτιαξα αυτή τη ζωγραφιά δικέ μου, καλή φάση εεε?
Πάντα στην παρέα υπήρχαν και οι απαραίτητες μεγάλες ξαδέλφες που τις θέλαμε για δύο λόγους στις μαθητικές χοροεσπερίδες.
Ο πρώτος ήταν πως χωρίς αυτές δεν μας άφηναν εύκολα οι γονείς μας να κάτσουμε ως αργά και δεύτερον "κάναμε το κομμάτι μας" στις συμμαθήτριες που τέλος πάντων υπήρχε ένα κάποιο ενδιαφέρον.
Στην πραγματικότητα οι ξαδέλφες έρχονταν μαζί μας για ξεκάρφωμα, αφού είχαν τα αγόρια τους σε άλλη παρέα. Και εκείνοι με τις ξαδέρφες τους ήταν φυσικά.
Την μόδα της εποχής καλύτερα να την ξεχάσουμε. Πιο άθλια μόδα δεν νομίζω να υπήρχε ή να υπάρξει ποτέ. Τα κουρέματα δε και κυρίως τα γυναικεία ήταν υπερπαραγωγές, αντιγραφή των διασήμων "περμανάντ" αστέρων της "Δυναστείας" και άλλων σειρών. Τα αντρικά σακάκια είχαν βάτες, τα παντελόνια πιέτες, τα πουλόβερ ήταν τεράστια, άστα να πάνε.
Και όταν ξεκινούσε το "πρόγραμμα" με καπνούς και φώτα πανηγυρικά, έπρεπε να χορέψεις αν ήθελες να πλησιάσεις το κορίτσι που σου άρεσε. Και έτσι κάτω από τις ντισκομπάλες και λουσμένοι σε πολύχρωμα φώτα προσπαθούσαμε να φλερτάρουμε, χορεύοντας χωρίς να ξέρουμε, απλά κάναμε ότι έκανε ο αλλος και μιλώντας δυνατά μπας και ακούσουμε ο ένας τον άλλον, και με τις δημοφιλείς ατάκες τις εποχής, δηλαδή τη βρίσκω, με κούφανε, ωραία φάση. Ωραία φάση πραγματικά, της ελεγες...
-πώς σε λένε?
-πίνω φρουιτ παντς
-σου αρέσει αυτό το κομμάτι
-τιιιιι?
-το κομμάτι σου αρέσει;
-και σου έγνεφε ένα ναι χωρίς να έχει καταλάβει...
Κάποια στιγμή τα φώτα χαμήλωναν και άρχιζαν οι μπαλάντες. Εκεί ήθελε προσοχή να προλάβεις να χορέψεις με αυτή που σε ενδιέφερε αλλά συνήθως χόρευες με την ξαδέλφη ή με την κολλητή "προξενήτρα" γιατί είχε πολύ κόσμο και έπεφτε κουτσομπολιό...
-για κοίτα δικέ μου ο Κόρδας με ποια κάνει φάση.
-μη μου τη σπας τώρα, αφού ξέρεις πως μου αρέσει η...
Μόνο αν και το κορίτσι ήθελε πραγματικά χορεύαμε "το μπλουζ" και μετά το αλληλο-τάτς φλερτ υπο το " Τοταλ εκλιπς οφ δε χαρτ" γινόταν το φτιάξιμο, τα φτιαξαμε, τα έχουμε ή έπεφτε χυλόπιτα.
Και προς το τέλος οι dj έβαζαν αυστηρά μόνο 2 κομμάτια για τους ροκάδες, το "Άι λοβ ροκ ν ρολ" και το "Σουντ άι στέι ή Σουντ άι γκο".
Αυτά τα ωραία θυμήθηκα και έφτιαξα αυτή τη ζωγραφιά δικέ μου, καλή φάση εεε?
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου